جنگندههای F-14A، به دو سامانهء بسیار پرقدرت برای رهگیری مجهز شده
بودند؛ یکی از اینها رادار بسیار پرقدرت با قدرت شناسایی حدود ۲۴۰ کیلومتر
و برد رهگیری دقیق ۱۶۰ کیلومتر؛ دیگر سامانه، سیستم حساس به حرارت یا
گازهای داغ خروجی از موتور میباشد، که متاسفانه در نمونههای فروخته شده
به ایران قرار بود با نمونهء بهتری جایگزین گردند که به دلیل وقوع انقلاب،
هیچ سامانهء رهگیری مادون قرمزی بر روی تامکتهای ایران نصب نگردید. مشابه
سامانهء حساس به حرارت، سالها بعد، و با قدرت ضعیفتر، بر روی میگهای۲۹ و
۳۱ اتحاد شوروی به کار گرفته شد.
تامکتهای ایران به هنگام تولید در کارخانهء گرومن
تصویر بالا به شماره ۱۶۰۲۹۹ اولین تامکتی بود که برای ایران ساخته شد.
در اینجا این هواپیما در حال خروج از کارخانه در Calverton در سال ۱۹۷۵
دیده میشود. نکته جالب در این تصویر سیستم جستجوگر IR موسوم به AN/ALR-23
در قسمت دماغه هواپیما است که از طرف شرکت Northrop ساخته شده و به ایران
پیشنهاد گشت. کارشناسان نیروی هوایی شاهنشاهی ایران اما این پیشنهاد را رد
کردند و به جای آن سیستم ویدیویی بسیار پیشرفتهتر NAXX-1 را انتخاب
نمودند؛ اما از آنجا که تکمیل و ساخت کامل این سیستم در سال ۱۹۸۱ میلادی
میسر شد, این سیستم هیچگاه به ایران تحویل داده نشد .